Stopy nowo narodzonego dziecka przypominają pulchne bochenki chlebka. Są jeszcze zupełnie niewykształcone, gdyż mają tzw. płaskostopie fizjologiczne (do 2. roku życia). Oznacza to, że mięśnie ich stóp są jeszcze słabe. Dopiero w wieku 3-4 lat w stopach wykształca się sklepienie podłużne (wgłębienie na linii palce-pięta), potem poprzeczne. Ostateczny kształt osiągają w wieku nastoletnim. Długie formowanie się stopy sprawia, że rozwój jej może pójść w złym kierunku i przemienić się np. w płaskostopie.

CO TO JEST PŁASKOSTOPIE – PLATFUS?

Płaskostopie polega na obniżeniu i spłaszczeniu sklepienia podłużnego stopy (linia pięta-palce) lub łuku poprzecznego. Wtedy cała stopa przylega płasko do ziemi, zamiast przyjąć kształt łuków. Dwa z nich powinny przebiegać między 3 punktami: piętą, pierwszą i piątą kością śródstopia, trzeci – poprzeczny, powinien być prostopadły do podbicia. Stopa bez wykształconych łuków jest mniej odporna na wstrząsy, łuki amortyzują bowiem chód. Dlatego platfus prowadzi czasem do problemów z kręgosłupem. Na płaskostopie cierpi prawie 30 procent dzieci. Przyczyną platfusa jest często niewydolność ścięgien lub więzadeł. Są niewydolne, bo nie miały szansy „ćwiczyć”: dzieci coraz rzadziej chodzą boso, często od małego noszą wyprofilowane buty, mają mało ruchu i nie uprawiają sportu. Płaskostopiu można na szczęście zapobiec, dlatego warto podczas zajęć gimnastycznych w żłobku lub przedszkolu zadbać o stopy malca poprzez wprowadzenie odpowiednich ćwiczeń.

Płaskostopie u dzieci poniżej czwartego roku życia pediatrzy określają jako fizjologiczne i rodzice nie powinni się nim niepokoić, dzieci starsze należy regularnie przez kilkanaście minut dziennie rehabilitować. Chociaż już z dwu- i trzylatkiem można ćwiczyć, jeśli rodzice zauważą, że dziecko koślawi stopy i chodzi trochę ociężale, kołysząc się jak kaczuszka. Oczywiście płaska stopa u tak małego dziecka, to nie płaskostopie a naturalna fałdka tłuszczowa. Dobrze stopom dziecka robi częste chodzenie na boso po nierównej powierzchni – trawie, piasku, kamykach. Wtedy intensywnie pracują mięśnie stopy, bo muszą dostosować się do podłoża.

GIMNASTYKA MALUCHA

Po pierwsze gimnastyka powinna odbywać się boso (malec powinien mieć założone skarpetki antypoślizgowe, które zabezpieczą go przed poślizgnięciem się i przed zimnem, a jednocześnie pozwolą na pracę mięśni stopy). Najlepsze ćwiczenia na płaskostopie są bardzo proste, trzeba jednak wykonywać je regularnie.

➢ Poproś dzieci, by położyły się na plecach, niech stopami próbują bić brawo. Następnie niech chwycą palcami u stóp woreczki z grochem i zaczną kręci nogami rowerek.

➢ Poproś maluchy, by stanęły prosto przy ścianie i paluszkami nóg złapały woreczki. Niech podnoszą je do góry raz jedną nogą, raz drugą (zamiast woreczka możesz wykorzystać chusteczkę, ołówek itd).

➢ Poleć, by dzieci stanęły na zewnętrznych krawędziach stóp i przeszły w ten sposób na drugi koniec sali.

➢ Dzieci leżąc na plecach unoszą nogi i prostują je. Połóż na ich stopach piłki: niech próbują je utrzymać, a potem podrzucać do góry.

➢ Poproś dzieci, by spróbowały zdjąć skarpetki stopami, bez pomocy dłoni.

➢ Ustaw maluchy jedno za drugim i zróbcie „węża”, idąc na palcach.

ĆWICZENIA W FORMIE ZABAWY:

➢ Moja trzyletnia wnuczka Nela ćwiczy ze mną i ze starszym bratem (Niki ćwiczy dla towarzystwa). Najwięcej śmiechu i dobrej zabawy mamy przy rozsypanych na podłodze kredkach, które paluszkami stóp dzieci chwytają i przenoszą do pudełka odsuniętego o kilkanaście centymetrów. Kredki zbieramy raz palcami prawej, raz lewej nogi. Ja oczywiście też to robię dla zachęty do zabawy. Podobnie można się bawić woreczkami z ryżem, grochem, piaskiem lub kamyczkami albo małymi zabawkami.

➢ Potem tańczymy na palcach. Przemierzamy też dwie długości pokoju na piętach po czym w miejscu stajemy raz na palcach raz na piętach (powtarzamy kilkanaście razy – jak się da). Żeby zachęcić dzieci do tego wysiłku, dużo przy tym żartuję i chwalę je.

➢ Następnie turlamy stopami (raz prawą raz lewą) piłeczkę. Żeby nie było zawsze tak samo, a więc i monotonnie, piłeczkę czasem wymieniamy na twardą butelkę. Również dla urozmaicenia turlanie może zastąpić rolowanie palcami stóp kocyka lub małego ręcznika. Dobrym ćwiczeniem jest też rysowanie w powietrzu stopami kółek. Tu motywacyjne okazuje się konkurs, która z nas narysuje najwięcej. Przyznaję, że daję dziewczynkom wygrywać, żeby nie zniechęcić ich do kolejnej porcji ćwiczeń, w następny dzień.

Chodzenie na palcach jest jednym z ćwiczeń pomagających prawidłowo wysklepić stopę.

PORADY:

➢ Jeśli twoje dziecko potrafi jeździć na rowerze, pamiętaj, żeby tak mu ustawić siodełko, żeby sięgało do pedałów palcami, bo to wzmacnia mięśnie stopy.

➢ Stopa kształtuje się do 13. roku życia. I regularne ćwiczenia do tego czasu (jeśli jest taka potrzeba), są najlepszym lekarstwem na walkę z płaskostopiem. Tylko regularne ćwiczenia zmuszają mięśnie stopy do pracy – to po nich mięśnie stają się elastyczne i w naturalny sposób wysklepiają stopę.

PODSUMOWANIE:

• Złe ukształtowanie stopy w przyszłości może spowodować platfusa, haluksy,ostrogi, itp. W naszym domu nie narzucajmy noszenia kapci. Zauważymy że dziecko jak ma ochotę to je wkłada, ale często biega boso.

• Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania.

ŻYCZĘ PRZYJEMNEJ ZABAWY

Do zobaczenia w przedszkolu – pani Grażynka

UWAGA RODZICE – ZAPRASZAMY DO ĆWICZEŃ PROFILAKTYCZNYCH: „SPRAWDZAMY USTAWIENIE MAŁYCH NÓG”

CZĘŚĆ II

➢ Od kształtu „0” do „X”

Każda asymetria ciała dziecka, na przykład różnica w ustawieniu i kształcie prawego i lewego kolana lub ich bardzo wydatna koślawość albo szpotawość powinna zwrócić uwagę rodziców. Jednak u ponad 90 procent dzieci odchylenia mieszczą się w normie.

To naturalne, że kiedy dziecko zaczyna chodzić, jego nóżki wyglądają tak, jakby uformowane były na beczce

➢ Jeśli rodzice mają jakiekolwiek wątpliwości powinni się udać do pediatry. On oceni czy postawa dziecka jest zgodna z naturalnym rozwojem, czy wymaga skierowania do specjalisty – mówi Szymon Pietrzak, ortopeda z Kliniki Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej Szpitala CMKP w Otwocku.

• To na przykład naturalne, że kiedy dziecko zaczyna chodzić, jego nóżki nie są proste i tworzą kształt „0”. Nazywa się to ustawieniem szpotawym.

• Wygląda to tak, jakby dziecko miało uformowane nogi na beczce – opisuje dr Pietrzak.

➢ Między drugim a trzecim rokiem życia ustawienie nóg się zmienia – tworzą zazwyczaj kształt litery „X”. Nie jest to niepokojące, jeśli dziecko potrafi złączyć kolana, a rozstęp między kostkami wynosi do 5 cm (koślawość w tym wieku nie musi występować, a dziecko może mieć już proste nóżki). Kiedy te różnice są większe, trzeba pokazać dziecko pediatrze. Koślawość kolan, która mieści się w normie, może się utrzymać do ósmego, a nawet dziesiątego roku życia.

➢ Pozwalajmy dziecku często swobodnie fikać i wierzgać nóżkami.

Nie zakładajmy maluchowi ciasnych pajacyków ściskających paluszki i stop

➢ Łaskotajmy bose stópki. To prowokuje dziecko do podkurczania do wewnątrz paluszków, dzięki czemu pracują mięśnie, które potem rzeźbią właściwie stopę (dzieci lubią mieć gołe nóżki i bawić się nimi z mamą).

➢ Nie przyspieszajmy nauki chodzenia, nie stawiajmy dziecka zanim ono samo nie zacznie tego robić, nie wkładajmy do chodzika. Niech po prostu samo dorośnie do samodzielnego chodzenia.

Od kiedy dziecko samodzielnie chodzi, kupujmy mu buty z usztywnianą piętą, sięgające powyżej kostki. Najlepiej niech to będą buty nowe, bo używane są już wymodelowane przez stopę poprzedniego właściciela i narzucają jego sposób chodzenia. Nasze dziecko może przejąć złe nawyki poprzednika.

Gdy nasze dziecko jeździ już na rowerku, niech wysokość siodełka zmusza go do naciskania na pedały palcami, bo to wzmacnia mięśnie stopy.

DZIECI NIC TAK NIE ,MOTYWUJE,

JAK WSPÓLNA ZABAWA Z RODZICAMI

NAUKA CHODZENIA U DZIECKA:

✔ Naukę chodzenia najłatwiej rozpocząć na twardym podłożu, ponieważ jest ono bardziej stabilne. Przydać się może np. dywan, na którym stópki nie ślizgają się, co daje duże szanse na sukces w stawaniu pierwszych kroków.

Na zbyt miękkim podłożu trudniej jest utrzymać równowagę, a przy jeszcze niepełnej wydolności aparatu ruchu małe stópki, szukając jak największej płaszczyzny podparcia, będą się koślawić.

Do prawidłowego rozwoju stopy dziecka oprócz ruchu potrzebne jest obciążenie. Jeżeli dziecko nie jest jeszcze gotowe na samodzielne kroki, to nie podtrzymujmy go pod pachami, nie korzystajmy z chodzików.

✔ Chcąc w ten sposób „ułatwić” małym stópkom przemieszczanie się, narażamy je na zbyt duże przeciążenie (także ze strony innych stawów: kolan, bioder czy kręgosłupa).

✔ Najlepszym obciążeniem jest własne ciało malucha i samodzielne ćwiczenia równowagi.

PROPOZYCJE WSPÓLNYCH ZABAW:

➢ Proponując chodzenie na piętach i zewnętrznych krawędziach,

➢ Zwijanie stopami, na wyścigi, ułożonej na ziemi wstążki lub tasiemki - w tym celu maluch musi szybko podkurczać i prostować stopy,

➢ Wspólnego sprzątania za pomocą stóp, czyli chwytania małych przedmiotów palcami stóp i wrzucania ich do wcześniej przygotowanych pudełek.

KOMENTARZE:

• Rodzice powinni uważnie obserwować dziecko, żeby nie przegapić jakiejś wady postawy, które pojawiają się już w tym wieku, np. bardzo odstających łopatek, zbyt mocno wysuniętych do przodu barków, znacznej koślawości albo szpotawości kolan czy koślawego ustawienia pięt (stopy układają się do wewnątrz).

• Pozwalajmy i zachęcajmy dzieci do chodzenia na bosaka i to na różnych krawędziach stóp. Takie ćwiczenia wzmacniają mięśnie stóp a co za tym idzie poprawia posturę dziecka.

• Ćwiczenia na płaskostopie pozwalają uniknąć komplikacji wynikających z nieprawidłowego ukształtowania stopy. Jeśli wada jest bagatelizowana może dojść do przeciążenia stawów, a przez to przewlekłych stanów zapalnych więzadeł czy torebek stawowych, które powodują ból i towarzyszący mu obrzęk.

• Płaskostopie (z łaciny pes planus), przestarzale zwane także platfusem, jest deformacją stopy objawiającą się przez obniżenie bądź całkowity zanik jej fizjologicznego wysklepienia. Skutkiem tego jest płaska stopa.

PORADY:

• Stopa do nauki chodzenia przygotowuje się już w życiu płodowym.

• Fizjologiczna koślawość stopy utrzymuje się do 3. roku życia.

• Fizjologiczna korekcja koślawości stóp może trwać do 7. roku życia.

• W profilaktyce jak i leczeniu ważnym elementem są skoki i symetryczna aktywność fizyczna.

• Chodzenie na boso po różnym podłożu to konieczny element zapewniający prawidłowy rozwój stóp.

• Ważne jest zapewnienie dziecku bezpiecznej przestrzeni do rozwoju aktywności fizycznej na każdym etapie.

• Odpowiednie buty są elastyczne, mają szerokie przody oraz niski i elastyczny zapiętek.

• Wizyta u specjalisty i wkładki są konieczne, gdy widzimy u dziecka asymetrię stóp, całych nóżek, miednicy, barków lub po prostu mamy wątpliwości.

PODSUMOWANIE:

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania.

ŻYCZĘ MIŁEJ ZABAWY

i do zobaczenia w przedszkolu – pani Grażynka

UWAGA RODZICE – ZAPRASZAMY DO ĆWICZEŃ PROFILAKTYCZNYCH: „PŁASKOSTOPIE U DZIECI”

CZĘŚĆ iii

Płaskostopie – kiedy do lekarza?

Wizyta u specjalisty jest konieczna, kiedy zauważymy jakąś asymetrię (nierównowagę) w pracy i wyglądzie stóp, całych nóżek, pleców lub utrzymaniu głowy.

PŁASKOSTOPIE U DZIECI:

• Dzieci rodzą się z fizjologicznym płaskostopiem, które niweluje się wraz z rozwojem aparatu ruchu i wzmocnieniem mięśni. Zdarza się jednak, że proces zostaje zaburzony i nieprawidłowości w budowie pozostają. Przyjmuje się, że rozwój stopy u dzieci trwa do 3-4 roku życia. W tym wieku stopa powinna być już prawidłowo zbudowana. Dlatego tak ważna jest dbałość od pierwszych miesięcy o umożliwienie dziecku swobodnego poruszania nogami, przez dobranie prawidłowego obuwia, luźne śpioszki lub skarpetki.

PO zdiagnozowaniu wady przez ortopedę konieczne są :

• Odpowiednie wkładki korygujące do butów, które pozwolą utrwalić efekty uzyskanych przez codzienne ćwiczenia.

• Praca z dzieckiem w domu jest koniecznością – nawet najlepiej dopasowane buty nie angażują mięśni stóp w taki sposób jak wykonywanie ćwiczeń.

• Ćwiczenia na płaskostopie nie tylko można, ale powinno się wykonywać w domu, w przerwie między codziennymi czynnościami. Rola rodziców jest w tym przypadku kluczowa. Oczywiście dziecko musi nosić zlecone przez specjalistę wkładki, ale tylko ten rodzaj korekty nie wystarczy, jeśli nie zostanie wdrożona właściwa rehabilitacja.

LECZENIE PŁASKOSTOPIA

Jedną z najbardziej podstawowych form pomocy są ćwiczenia korekcyjne z fizjoterapeutą i ewentualnie zaopatrzenie ortopedyczne w postaci wkładek. Jeżeli konieczne jest używanie wkładek, to nie powinny być one noszone cały czas - stopa musi pracować dynamicznie, nie powinna być ciągle podtrzymywana w pozycji wymuszonej przez wkładki.

Można to rozwiązać następująco: niech dziecko nosi wkładki w przedszkolu/szkole, a w domu, na dworze i podczas zabawy - niech będzie bez. Wkładka zabezpiecza stopę przed deformacją, kiedy więzadła jeszcze nie są na tyle elastyczne, by prawidłowo utrzymać kości, ale pracy mięśni nic nie zastąpi i najważniejszy jest niczym nieograniczony ruch.

JAKIE OBUWIE PRZY PŁASKOSTOPIU ?

Kolejnym ważnym elementem prawidłowego rozwoju stopy jest dobór odpowiedniego obuwia. Jak wspomnieliśmy wcześniej, najlepiej jak dziecko chodzi na boso, a w chłodniejsze dni w skarpetkach antypoślizgowych zamiast kapci.

KUPUJĄC BUTY, ZWRÓĆ UWAGĘ NA KILKA RZECZY:

✔ Koniecznie weźmy je do ręki i sprawdźmy, czy są elastyczne. But powinien wyginać się w 1/3 długości patrząc od palców - tu gdzie zginają się palce w momencie odbicia stopy od podłoża.

✔ Po drugie wykonajmy ruch skrętny całego buta, tak jakbyśmy chcieli go wycisnąć po praniu. But powinien być elastyczny.

✔ Wybieraj buty z krótką cholewką (długa ogranicza ruchy w stawie skokowym), z elastycznym (nie sztywnym) zapiętkiem i szerszym przodem zapewniającym miejsce na swobodny ruch palców.

✔ But może być sznurowany lub na rzepy, ważne by dobrze zwierał stopę. Wkładka w bucie powinna być miękka i przepuszczająca powietrze. But powinien być lekki oraz pomagać stopie w ruchu, a nie przeszkadzać.

Warto na koniec wspomnieć, że na prawidłowe funkcjonowanie stopy składa się aktywność dziecka od początku przemieszczania się. Dlatego bardzo ważne jest, aby być świadomym co na danym etapie rozwoju fizycznego możemy zrobić, aby umożliwić niczym nieskrępowaną przestrzeń do poruszania się.

JAK ĆWICZYĆ Z DZIECKIEM W DOMU:

• Rodzice mogą wykorzystywać naturalne sytuacje i pozwalać maluchowi np. spacerować boso po trawie, piasku, kamyczkach czy plaży, gdzie piasek zmieszany jest z muszelkami. Naturalne podłoże wymusza odpowiednie napięcie mięśni stóp w momencie, w którym dziecko odruchowo podkurcza palce. Dobre efekty daje też jazda na rowerze, zwłaszcza jeśli zbyt wysokie siodełko prowokuje naciskanie na pedały samymi palcami.

• Chodzicie na palcach, piętach, a dla urozmaicenia robicie także inne rzeczy, np. po każdym kroku wymachujecie nogą. Możecie też bawić się w kółku, tańczyć kankana - wszelkie chwyty dozwolone. Najważniejsze by chodzić w nienaturalny sposób.

• Wędrujące posągi - przesuwacie się powoli do przodu, podkurczając i rozluźniając palce stóp. To dobre ćwiczenie również dla rodzice, bowiem stanowi profesjonalny masaż wszystkich mięśni znajdujących się w stopach.

• Owacja na siedząco - bijcie brawo stopami - niech np. jedna osoba się wygłupia, a druga ją oklaskuje. I tak na zmianę :).

• Dźwig (czyli stopa) przenosi z miejsca na miejsce różne przedmioty, np. chusteczkę. Możecie wspólnie urządzić sobie zawody, kto dany przedmiot przeniesie szybciej - dobra zabawa gwarantowana!

• Jeżeli zauważymy, że u 4-latka obydwie stópki nadal są płaskie, to warto w tym okresie aktywnie podejść do zabawy. Coraz więcej placów zabaw wyposażonych jest w liny do wspinania, ścianki wspinaczkowe, ruchome kładki. Korzystajmy z tego.

• Doskonałym ćwiczeniem jest skakanie na trampolinie, na skakance, gra w klasy, skakanie w gumę, bieganie po górkach, skoki przez niewielkie przeszkody, np. poukładane patyki w lesie, skoki przodem, bokiem, podskoki na jednej nodze, na dwóch nogach.

PODSUMOWANIE:

ŻYCZĘ UDANEJ ZABAWY -

CZEKAM NA WAS KOCHANE DZIECI W PRZEDSZKOLU

– WASZA PANI DYREKTOR

Wady postawy – przyczyny

Wadami postawy nazywa się zmiany w swobodnie wyprostowanej pozycji ciała, która mocno odbiega od ukształtowania typowego dla danego wieku i płci. Istnieją różne przyczyny wad postawy. Wrodzone przyczyny wad postawy to: wiotka forma stabilizatorów układu ruchowego, zaburzenia czynności chrząstek wzrostowych i zaburzenia równowagi mięśniowej. Do zewnętrznych czynników decydujących o wadach postawy należą nieprawidłowy tryb życia i nieprawidłowej jego warunki, a więc mała aktywność fizyczna, brak ćwiczeń, złe nawyki postawy, siedzący tryb życia i utrzymywanie ciała w jednostajnej pozycji (na przykład przy oglądaniu telewizji lub grze na komputerze). Brak aktywności ruchowej u dzieci przyczynia się do utraty siły mięśni oraz osłabienia wydolności krążeniowo-oddechowej. Poza tym na wady postawy narażone są dzieci, które często są smutne, przygnębione, zahukane oraz te, które przeszły poważne choroby. Wady postawy kręgosłupa sprawiają ból i cierpienie oraz obniżają ogólną sprawność. Nieleczone hamują naturalne czynności ruchowe, jak skakanie, bieganie, chodzenie.

Wady postawy ciała u dzieci

Wrodzone – wady powstają w okresie prenatalnym i należą do nich wrodzone wady klatki piersiowej i kręgosłupa, czyli klatka piersiowa lejkowata, kręgozmyk, wrodzony kręcz szyjny, a także wady kończyn dolnych i stóp, jak stopa piętowa, końska, płaska, szpotawa, wydrążona oraz wrodzone wady mięśni, na przykład atonia mięśniowa, zanik mięśni.
Nabyte – zalicza się do nich wady rozwojowe i nawykowe. Wady rozwojowe powstają pod wpływem innych chorób, jak gruźlica, krzywica. Natomiast wady nawykowe wykształcają się na skutek działania niekorzystnych czynników środowiskowych: siedzący tryb życia, mała ilość ruchu, niewłaściwe obuwie, złe noszenie plecaków, nieprawidłowo dobrane meble, zarówno w domu jak i w miejscu pracy, złe warunki bytowe i higieniczne, niedożywienie, brak snu, a także morfologicznych, jak zaburzenie napięcia mięśni na skutek przemęczenia lub choroby oraz fizjologicznych – niektóre wady wzroku lub słuchu mogą odpowiadać za nieprawidłowe ustawienie ciała, asymetryczne ustawianie głowy.

Najczęstsze wady postawy u dzieci to:

skoliozy,
wady klatki piersiowej,
wady kończyn dolnych
plecy okrągłe,
plecy wklęsłe,
plecy wklęsło-okrągłe.

PLECY OKRĄGŁE

Objawy:
- nadmierne pogłębienie fizjologicznej kifozy piersiowej
- protrakcja głowy
- zapadnięta klatka piersiowa
- odstające łopatki
- barki wysunięte do przodu

PLECY PŁASKIE

Objawy:
- spłaszczenie lub brak fizjologicznych krzywizn kręgosłupa,
co powoduje, że funkcja amortyzacyjna kręgosłupa zanika.
Prowadzi to do przeciążeń oraz skłonności do powstawania
skoliozy.

PLECY WKLĘSŁE

Objawy:
- pogłębienie fizjologicznej lordozy lędźwiowej
- zbyt duże przodopochylenie miednicy

PLECY OKRĄGŁO - WKLĘSŁE

Objawy:
- jednoczesne nadmierne uwypuklenie kifozy piersiowej oraz
zaakcentowanie lordozy lędźwiowej
- protrakcja głowy oraz barków

- uwypuklony brzuch
- zbyt duże przodopochylenie miednicy

KOLANA KOŚLAWE I SZPOTOWATE

Dosyć często się zdarza, że mówiąc o wadach postawy mamy na myśli tylko najpopularniejsze odchylenia od „normy” w obrębie kręgosłupa (skrzywienie boczne, plecy okrągłe czy płaskie), w obrębie klatki piersiowej (garby żebrowe, klatkę kurzą, szewską, lejkowatą itp.) czy nieprawidłowości w budowie stóp. Równie często jednak obserwujemy zmiany w kończynach dolnych, szczególnie w postaci kolan koślawych, popularnie zwanych „iksami”, czy szpotawych, pałąkowatych, wygiętych w kształcie litery „O”.

Praktycznie możemy mówić o koślawości, jeżeli w pozycji stojącej przy zwartych kolanach można pomiędzy kostki wewnętrzne włożyć więcej niż trzy palce i o szpotawości, jeżeli u dziecka stojącego „na baczność” 3 – 4 palce mieszczą się pomiędzy kolanami. Kolana szpotawe – czyli skierowane na zewnątrz. Kończyny przyjmują ułożenie w kształcie „0”.

Pewien niewielki stopień koślawości uważany jest za fizjologiczny i większy jest u dziewcząt, u których szersza jest miednica. Z rozwojem dziecka związana jest zmiana ustawienia kości miednicy i podudzia w stosunku do uda. Od niewielkiej szpotawości w pierwszych miesiącach po urodzeniu przez koślawość w wieku przedszkolnym dochodzi ponownie do szpotawości w ostatnich latach życia. Zmiany te spowodowane są najczęściej naciskiem i grą mięśniową. Jednak dziecko w wieku przedszkolnym a następnie w wieku szkolnym powinno mieć nogi bez zarzutu, a więc proste.

Jak rodzice mogą chronić dziecko przed zniekształceniami kolan ?

Po pierwsze– małego dziecka nie należy zachęcać do zbyt częstego i wczesnego stawania na nogi. Dziecko musi samodzielnie dojrzeć do każdego z etapów swojego rozwoju. Jego kościec musi być odpowiednio twardy, a aparat mięśniowo – węzłowy – silny i elastyczny. Temu celowi służy raczkowanie i chodzenie na czworakach. Wszelkie aparaty typu „baby sit er”, stojaki nawet na kółkach czy tak popularne kojce ułatwiają rodzice życie, ale wypaczają rozwój dziecka.
Po drugie– dziecko powinno prowadzić higieniczny tryb życia, dostosowany do określonego etapu swojego rozwoju fizycznego, do swoich możliwości. Należy tu przestrzec przed dźwiganiem nadmiernych ciężarów, uprawianiem nieodpowiednich ćwiczeń fizycznych i gimnastycznych, przed zbyt długą zabawę w pozycji stojącej.
Po trzecie– warto i należy korzystać z pomocy lekarza, który zalecając odpowiednie ćwiczenia, np. w przypadku koślawości „siad turecki”, a w przypadku szpotawości „siad telewizyjny”, może doprowadzić do uzyskania odpowiedniej korekcji. Temu celowi służą również odpowiedniej konstrukcji buciki czy szyny korekcyjne. Dziecko z kolanami koślawymi, w których doszło do zaawansowanych zmian kostnych, lekarz ortopeda może skierować na leczenie operacyjne.

Przykładowe ćwiczenia z gimnastyki korekcyjnej!

Kolana szpotawe:

Leżenie lub siad prosty, szarfa lub chusteczka między kostkami, dziecko stara się unieść wyprostowane nogi w górę,
Siad prosty rozkroczny, podparty; współćwiczący stoi w rozkroku wewnątrz nóg ćwiczącego, dziecko usiłuje złączyć nogi pokonując opór stawiany przez drugą osobę.

Przeciwskazania: Unikanie siadu skrzyżnego. Kolana koślawe:

Leżenie na plecach, piłka między kolanami, dziecko unosi wyprostowane nogi przytrzymując piłkę cały czas między kolanami,
Siad skrzyżny, ręce na boki lub na karku, dziecko próbuje wstać bez pomocy rąk,
Siad na krześle, nogi związane szarfą, piłka między kolanami – dziecko próbuje wstać utrzymując piłkę,

WSKAZANE JEST BY DZIECKO !!!Siadało skrzyżnie lub po turecku.

Zdrowe stopy

JAK ZAPOBIEGAĆ DEFORMACJOM I CO ROBIĆ, GDY SIĘ POJAWIĄ ?

Gimnastyka to najlepszy sposób na unikniecie problemów ze stopami. Jest też niezbędnym elementem terapii przy takich wadach, jak: płaskostopie, haluksy i palce młoteczkowate.
Zniekształcone stopy nieładnie wyglądają, są także przyczyną bólu całych nóg i kręgosłupa.
Dopóki stopy nie sprawiają problemu, większość z nas poświęca im niewiele uwagi. Tymczasem by pozostały zdrowe, wystarczą proste ćwiczenia, które nie zajmują dużo czasu, a do ich wykonania nie potrzeba specjalistycznych przyrządów.
By były skuteczne, trzeba jednak ćwiczyć systematycznie - najlepiej codziennie, rano i wieczorem. Kiedy tylko mamy okazję, starajmy się też chodzić boso po trawie i piasku.

" RAZ, DWA, TRZY - ĆWICZĘ JA, ĆWICZYSZ TY"

RSS | Kontakt | Mapa strony